Archiv
- Oktober 2023
- September 2023
- Juni 2023
- Mai 2023
- April 2023
- März 2023
- Januar 2023
- Dezember 2022
- Oktober 2022
- September 2022
- August 2022
- Juli 2022
- Juni 2022
- Mai 2022
- April 2022
- März 2022
- Februar 2022
- Januar 2022
- Dezember 2021
- November 2021
- Oktober 2021
- September 2021
- Juli 2021
- Juni 2021
- Mai 2021
- April 2021
- März 2021
- Januar 2021
- Dezember 2020
- Oktober 2020
- August 2020
- Juli 2020
- Juni 2020
- Mai 2020
- März 2020
- Februar 2020
- Januar 2020
- Dezember 2019
- November 2019
- Oktober 2019
- September 2019
- August 2019
- Juni 2019
- Mai 2019
- April 2019
- März 2019
- Februar 2019
- Januar 2019
- Dezember 2018
- November 2018
- Oktober 2018
- September 2018
- Juni 2018
- Mai 2018
- April 2018
- März 2018
- Februar 2018
- Januar 2018
- Dezember 2017
- November 2017
- Oktober 2017
- September 2017
- August 2017
- Juli 2017
- Juni 2017
- Mai 2017
- April 2017
- März 2017
- Februar 2017
- Januar 2017
- Dezember 2016
- November 2016
- Oktober 2016
- September 2016
- August 2016
- Juli 2016
- Juni 2016
- Mai 2016
- April 2016
- März 2016
- Februar 2016
- Januar 2016
- Dezember 2015
- November 2015
- Oktober 2015
- September 2015
- August 2015
- Juli 2015
- Juni 2015
- Mai 2015
- April 2015
- März 2015
- Februar 2015
- Januar 2015
- Dezember 2014
- November 2014
- Oktober 2014
- September 2014
- August 2014
- Juli 2014
- Juni 2014
- Mai 2014
- April 2014
- März 2014
- Februar 2014
- Januar 2014
- Dezember 2013
- November 2013
- Oktober 2013
- September 2013
- August 2013
- Juli 2013
- Juni 2013
- Mai 2013
- April 2013
- März 2013
- Februar 2013
- Januar 2013
- November 2012
- Oktober 2012
- September 2012
- Juli 2012
- Juni 2012
- Mai 2012
- April 2012
- März 2012
- Februar 2012
- Januar 2012
- Dezember 2011
- November 2011
- Oktober 2011
- September 2011
- August 2011
- Juni 2011
- Mai 2011
- April 2011
- März 2011
- Februar 2011
- Januar 2011
- Dezember 2010
- November 2010
- Oktober 2010
- September 2010
- August 2010
- Juli 2010
- Juni 2010
- Mai 2010
- April 2010
- März 2010
-
Letzte Artikel
- „EU muss Armenien europäische Perspektive geben“. Was kann, was möchte der Westen für Armenien tun?
- Über 100.000 Flüchtlinge aus Berg-Karabach brauchen unsere Hilfe JETZT!
- Nahostfriede ohne Demokratie. Der Vertrag von Lausanne und die Geburt der Türkei 1923
- Lobbyismus in der EU: Kanäle des aserbaidschanischen Einflusses in Brüssel, Teil 3
- ADK 200 erschienen
- „Gas scheint hier wichtiger als Menschenrechte“. Was können/möchten EU und Deutschland für Karabach tun?
- ADK 199 erschienen
- 30 Jahre diplomatische Beziehungen zwischen der Bundesrepublik Deutschland und der Republik Armenien
- „Der armenisch-aserbaidschanische Konflikt um Berg-Karabach: Ein Blick aus Österreich“
- Aserbaidschanische Aktivisten beenden Sitzstreik in Berg-Karabach, während Baku seine Kontrolle über die Region verschärft
Doğan Akhanlı – freigelassen, aber nicht freigesprochen
Es ist aber auch ein Tag der Bitternis, weil ein offensichtlich unschuldiger Mensch so lange in den Fängen der Justiz darben musste und nicht einmal bei der Beisetzung seines Vaters dabei sein durfte. Es ist auch bitter, dass ein Gericht trotz erdrückender Gegenbeweise an der Fortsetzung des Prozesses besteht.
Vermutlich ist das ein Ergebnis eines Kuhhandels hinter den Kulissen, damit die beteiligten türkischen Instanzen ihr Gesicht wahren können. „Wir lassen Dogan frei, dafür setzen wir den Prozess in seiner Abwesenheit fort“. Den Prozess gleich am ersten Tag platzen zu lassen, hätte ein Gesichtsverlust bedeutet. Überzeugender wäre für diese Kreise gewesen, wenn sie es gar nicht erst zum Prozess hätten kommen lassen. Auf diese Idee sind sie offenbar nicht gekommen.
Dieser Tag ist aber auch ein Tag, an dem wir uns sagen müssen, dass Doğan als Folge der massiven Unterstützung, vor allem aus Deutschland, frei kam. Andere, die dieses Glück nicht haben, müssen noch hinter Gittern bleiben.
Der Fall ist hinreichend bekannt, daher nur einige wenige Punkte.
Doğan wurde auf der Grundlage eines unter Folter erpressten Geständnisses der Prozess gemacht. In ihrem Briefung “Turkey: Briefing to the UN Committee against Torture” vom Oktober 2010 stellte Amnesty International fest:
“In reference to question 20 on implementation of the principle that evidence obtained through torture cannot be used in evidence:
In practice evidence allegedly obtained under torture continues to be accepted as evidence in court proceedings.
As of September 2010 Erdoğan Akhanlı remains in pre-trial detention awaiting trial under anti-terrorism legislation. The indictment accepted by the court contains a witness statement allegedly obtained under torture. Amnesty International is particularly concerned that the statement– which was subsequently retracted by the witness who obtained documentation of the torture — forms a central part of the indictment; there appears to be an absence of other substantive evidence. Defence lawyers’ applications for Erdoğan Akhanlı’s release from detention were denied by the court on the basis of the weight of the evidence against him.
As stated in reference to question 1, Amnesty International has documented police records allegedly obtained by police using threats and intimidation being used as evidence in trials of children under anti-terrorism legislation following their participation in demonstrations.
In addition, persons previously convicted on the basis of evidence alleged to have been obtained under torture have not been subject to retrial. Amnesty International documented the case of Mehmet Desde and nine others who were convicted under anti-terrorism legislation despite allegations that statements had been obtained under torture.”
Hier das vollständige AI-Dokument.
Ein Wort zur Solidarität:
Eine internationale Prozessbeobachterdelegation verfolgte das Verfahren vor Ort in Istanbul. Zu den 21 Teilnehmern gehörten nach Angaben des Vereins Recherche International Journalisten, Politiker, Rechtsanwälte, Vertreter von Menschenrechtsorganisationen und der Kölner Journalist Günter Wallraff.
Beauftragt wurde die Delegation unter anderem von diesen Organisationen:
PEN-Zentrum Deutschland, Verband Deutscher Schriftsteller (VS), Akademie der Künste Berlin, Vereinigung Demokratischer Juristinnen und Juristen (VDJ), Österreichischer Schriftstellerverband (IG Autorinnen Autoren, Wien), KulturForum TürkeiDeutschland, Tüday, Menschenrechtsverein Türkei/Deutschland, Grundrechtekomitee Deutschland, Heinrich-Böll-Stiftung, Bundestagsfraktion ,,Die Linke“, Partei ,,Bündnis 90/Die Grünen“, Stiftung der Freunde der Aktion Sühnezeichen Friedensdienste (ASF) Niederlande, IDA Nederland (Association Internationale de Défense des Artistes).
Amnesty International beobachtete den Prozess ebenfalls.
Es wurde viel von der Solidarität in Deutschland und Europa gesprochen, doch es gab eine ebensolche, wenn auch schwächere Bewegung in der Türkei und das aus ganz einfachen Gründen. Doğan Akhanlı war vor allem ein „deutscher Fall“. Und die Menschenrechtler in der Türkei hatten hunderte von Doğans, um die sie sich kümmern mussten und müssen.
Dennoch, es kam zu einigen Stellungnahmen. Die unabhängige Nachrichtenagentur BIANET berichtete etliche Mal durchaus engagiert, auch auf Englisch.
Einige Links:
1. Cezmi Ersöz’den Yazar Akhanlı’ya Destek
2. “Yazar Akhanlı’ya Dava AB Karşıtlarını Güçlendirir”
3. Günter Wallraff ve Türkiyeli Yazarlardan Akhanlı’ya Destek
4. Günter Wallraff and Turkish Writers Support Indicted Author
5. Tutuklu Yazar Akhanlı Tahliye Oldu
Als Letztes ein Aufruf von namhaften türkischen Intellektuellen aus der jüngsten Zeit, die wir in der Originalfassung wiedergeben:
Değerli basın mensupları
Coğrafyamızda kendi başınıza doğrudan gelmese bile, bir yakınınızın, bir gazetecinin, bir aydının, sahipsiz yoksul bir kadının, bir üniversitelinin yaşadığı hukuki haksızlıkları duymayanınız kalmamıştır. Bu hukuki haksızlıklar gündelik yaşamın bir parçası haline geldikçe, adeta “hukuksuzluğa alışmamız” beklenir hale geliyor.
12 Eylül 1980 darbesinin mağdurlarından biri olan yazar Doğan Akhanlı, 19 sene sonra hasta ve yaşlı babasını görmek için Türkiye’ye geldiğinde (10 Ağustos 2010) havaalanında tutuklandı. Geçen hafta tutuklu iken babasını da kaybetti.
Bizler dört aya yakındır haksız olarak tutuklu olup, 8 Aralık 2010 da ilk duruşması yapılacak olan, yazar Doğan Akhanlı’nın arkadaşları olarak, bu hukuksuzluğun daha fazla devam etmemesi, arkadaşımızın biran önce özgürlüğüne kavuşması için, davanın takipçileriyiz.
Bundan bir süre önce aşağıdaki okuyacağınız “DOĞAN İÇİN ADALET” çağrımızı yineliyor, sizleri 6 Aralık Pazartesi günü saat 11.00 de yapacağımız basın toplantısına davet ediyoruz.
Adalet Ağaoğlu, Oya Baydar, , Eren Keskin, Ragıp Zarakolu, Atilla Keskin, Oral Çalışlar, Bejan Matur, Cezmi Ersöz, Taner Akçam, Selami Gürel, Hasan Oğuz, Abdulkadir Konuk, Samet Mengüç, Necati Abay, Şinasi Dikmen, Roni Margulies, Ayşegül Devecioğlu, Doğan Tarkan, Yalçın Ergündoğan, Levent Şensever, Cengiz Algan, Hürriyet Şener, Leman Yurtsever, Şaban Dayanan, Hürriyet Şener ve diğer arkadaşları
Doğan için adalet“
Doğan Akhanlı, yurtdışına gitmek zorunda kalmış on binlerce 12 Eylül mağdurundan biridir. Uzun yıllar -19 sene- sürgün kaldıktan sonra, iyice yaşlanan hasta babasının ölüm haberini de uzaklarda almak istemediğinden 10 Ağustos 2010 tarihinde ülkesine dönmeye karar verdi. Sürgün yıllarında önce annesini, ardından abisini kaybetmişti.
Nerdeyse tüm mağdurlar gibi o da sınır kapısında başına neler geleceğini bilmeden, ama gelecek şeyleri de göze alarak geldi. En fazla eski dosyaları ile ilgili sorunlar nedeniyle geceyi emniyette geçireceğini hesaplamıştı. Yıllar önce 12 Eylül’ünün hukukuyla vatandaşlıktan da atılmıştı.
Almanya’da kaldığı 19 yıl içinde insan hakları ve insanlık suçları üzerine çalışmalar sürdürdü. Kitaplar, senaryolar yazdı, çeviriler yaptı. Üç ciltlik “Kayıp Denizler” dizisinin son kitabı olan “Kıyamet Günü Yargıçları” Almancaya çevrildi. 90 yıl sonra “Talat Paşa Duruşması” tutanaklarını Türkçeye kazandırdı. 2005 yılında yayınlanan “Madonna’nın son hayali” romanı Hürriyet gazetesi tarafından yılın en iyi 10 romanından biri seçildi. Filme alınan “Sarı Saten”in senaryosu da Doğan tarafından yazıldı.
Doğan’ın özellikle soykırımlar ve insanlık suçlarına odaklanıp ve bu konuda derin araştırmalar yapması onu birçok Türkiyeli ve dünya yazarlarıyla da yakınlaştırdı.
Eğer bugün, Günter Grass’tan, Günter Wallraff’a, Mikis Theodorakis’ten Edgar Hilsenrath’a, Yaşar Kemal’den, Orhan Pamuk’a, Zülfü Livaneli’den Taner Akçam’a kadar herkes, Doğan’ın özgürlüğü için, “Doğan’a Adalet İçin” bir araya geldiyse, bu Doğan’ın insan hakları ve özgürlüğü için verdiği ısrarlı mücadelesinin ve ürünlerinin sonucudur
Doğan, girişte gözlem altına alındı. Ne kendisi ne de avukatı neden gözaltına alındığını emniyette ve mahkemede öğrenemedi.
Doğan’ın sorgusu aşamasında dosyayı görmek isteyen avukata, hakimce 5 dakika süre verildi. (Doğru okudunuz sadece beş dakika) Kalın bir klasör avukat tarafından bu beş dakikada öğrenilecek ve müvekkiline ne ile suçlandığı hukukçu süzgecinden geçirilerek anlatılacaktı.
Dosyaya göre Doğan, 1989 yılındaki bir soygun girişimi ve cinayet nedeni ile aranmaktadır. “Kanıt” ise 1992 yılında gözaltına alınan bir şahsın ağır işkence altında verdiği kesinleşen ifadesidir.
Şahıs ifadesinde Doğan’ı 1990 yılında tanıdığını beyan etmektedir. Oysa suç 1989 yılında işlenmiştir. Doğan’ın bu suçun faillerinden olduğu tümüyle çökmektedir.
Soygun esnasında ölen döviz bürosu sahibinin oğlu ise, “hem kendisine 1992 yılında Doğan’la ilgili bir fotoğraf teşhisi yaptırılmadığını, hem de Doğan’ı hayatında hiç görmediğini” Doğan tutuklandıktan 3 gün sonra emniyette, ardından avukatı ile mahkemeye verdiği dilekçede bildirmiştir.
Ayrıca 1992 de tutuklanan ve TCK’nun 168. Maddesi ile yargılanan diğer tüm sanıklar beraat etmiştir. Savcı ve hakimler bununla da ilgilenmeyip, Doğan hakkında 146. Maddeden dava açmıştır.
Hakimler, tüm üyeleri beraat etmiş olan “örgüte”, tüm tanıkların “o değil” dedikleri ifadelerine, düzmece olduğu kesinleşmiş teşhis tutanağına, içindeki parmak izi tespitleri buharlaşmış bir cinayet dosyasına rağmen “kuvvetli suç şüphesi ve kaçma kuşkusu var” gerekçesi ile Doğan’ı tahliye etmemekte direnmektedir. Üstelik artık toplanabilecek delil kalmadığı gibi, Doğan yakalanmamış, kendisi gelmiştir.
Doğan, sevenleri, avukatları, öldürülen şahsın çocukları, dünya edebiyat çevreleri, dosyadan az çok haberdar olan hepimiz –biraz da şaşkın- “Doğan için Adalet” bekliyoruz.
Zum Schluss zwei Webseites:
Gerechtigkeit für Dogan Akhanli
KulturForum TürkeiDeutschland
Wir haben zum Thema auch den früheren Artikel Freiheit für Dogan Akhanli.
Teilen mit: